Afgelopen donderdag 30 juni vond in de Zuiderkerk in Amsterdam de bijeenkomst ‘Statushouders aan het Werk’ plaats, gelanceerd door SER Diversiteit in Bedrijf en Werkgeversinitiatief de Refugee Talent Hub. Journalist Joris Luyendijk, schrijver van het boek ´De Zeven Vinkjes´, ging in gesprek met Manon van Beek (CEO TenneT) en Valentina Djoemai (SER Diversiteit in Bedrijf) over hoe we de knelpunten tussen statushouders en arbeidsparticipatie kunnen wegnemen.
Luyendijk is stellig over de bijdrage die statushouders kunnen geven aan het arbeidsklimaat en spreekt daarbij ook over eigen ervaringen. “Statushouders brengen drie eigenschappen of kwaliteiten die je bij autochtone Nederlanders niet of nauwelijks vindt. Allereerst gretigheid en doorzettingsvermogen. Toen ik een goede vriend van mij, die ooit met zijn ouders uit Irak moest vluchten, vroeg hoe hij een vluchtverleden zou definiëren, had hij maar drie woorden nodig. Geen. Weg. Terug. Zo iemand zal voor jouw bedrijf of organisatie vechten, zoals hij of zij al heeft moeten vechten om een heel nieuw bestaan op te bouwen.”
Hij vervolgt: ”Dan naïviteit: autochtone Nederlanders van nu zijn opgevoed door ouders die geen oorlog hebben gekend. Daardoor missen autochtone Nederlanders vaak levenservaring en wereldwijsheid. Het is echt goed om in je organisatie ook een aantal geharde mensen te hebben. Een vluchtverleden betekent ook vindingrijkheid, flexibiliteit en mensenkennis. Die moet je wel opdoen, onderweg naar Nederland, daarna in het AZC waar je jaren op elkaars lip zit en vervolgens bij het inburgeren.”
Proactiever en adequater
”Tenslotte weten mensen met een vluchtverleden dat de wereld soms radicaal kan veranderen. Er komen de komende decennia ook in Nederland zulke radicale veranderingen aan: technologisch, ecologisch (klimaat) en demografisch. Het is van onschatbare waarde om in je organisatie mensen te hebben die de schok van een breuk al eens hebben ervaren.” Hij benadrukt dan ook dat mensen met een vluchtverleden proactiever en adequater zouden zijn. ”Ik weet bijna zeker dat als in onze regering tijdens de coronacrisis ministers hadden gezeten met een vluchtverleden, de respons sneller en beter was geweest. Nu hebben we kostbare – en dodelijke – weken vermorst met treuzelen, in de hoop dat het allemaal wel meeviel. Wie ooit moest vluchten weet dat het soms niet meevalt, en dat je maar beter voorbereid kunt zijn.”
Foto door Merlijn Doomernik
