Als internationaal expediteur op het Verenigd Koninkrijk besluit Nick Rosman zijn bedrijfsactiviteiten om te bouwen tot een koeriersdienst. Maar door de coronacrisis en obstakels bij het verkrijgen van coronasteun belandt hij op het randje van een faillissement. Om te overleven wil hij in zijn vestigingsplaats Uithoorn een transporthub opzetten.
Bijna twintig jaar woonde Rosman zelf in het Verenigd Koninkrijk. De Brexit kent voor hem daarom niet zo gek veel geheimen. ‘Ik wist al wat voor gezeur er zou komen. Om al het gehannes van lange wachttijden te voorkomen, wilde ik koste wat kost zorgen dat ik er klaar voor was. Ik wist dat de bureaucratie in Engeland nog groter was dan elders in de EU, dus dat ik me schrap moest zetten voor de gevolgen van de Brexit.’
Eigen hub in Uithoorn
Dé grote ambitie van Rosman is om in Uithoorn een hub te bouwen, als centraal servicepunt voor postpakketten. ‘Dan kunnen bussen naar één punt komen en van daaruit distribueren met elektrische auto’s en heb je niet meer al die bussen die door de hele stad heen knallen.’ De gesprekken met de gemeente wil hij de komende weken voortzetten. Het gaat hem niet alleen om hulp bij de investering, maar ook om ondersteuning bij het vinden van een geschikt pand. ‘Ik wil dat ook vestleggen. Ik hoop dat dat voortvarend gaat, want met corona en vakantietijd zit je toch altijd wel te klojoën.’
En daar is Rosman wel klaar mee. Na alle voorbereidingen op de Brexit en een overwonnen ziekte dacht hij klaar te zijn voor de toekomst. ‘Ik had alle vergunningen en douanedocumenten om niet eindeloos stil te hoeven staan bij de grens. Europa leek ook klaar voor de Brexit, maar in Engeland bleek de bureaucratie toch een stuk hardnekkiger.’ Vervelend, maar allemaal nog overkomelijk. Rosmans échte problemen ontstonden pas toen de coronacrisis losbarstte. ‘Ik klaag nog het meest over hoe de Nederlandse regering de zzp’er te kijk zet bij de steunmaatregelen.’
Transportbedrijf
In 2019 start Rosman een transportbedrijf, nadat hij om gezondheidsredenen zijn klusbedrijf heeft opgegeven. Maar door de coronacrisis komt het transportbedrijf stil te staan. Dat opdrachtgevers het risico met een zzp’er niet meer aandurfden te gaan, begrijpt hij op zich. En juist daarom vestigt hij alle hoop op de steunmaatregelen van de overheid, met name de TVL-regeling. Maar zoals met meer zelfstandigen het geval is: om voor de steun in aanmerking te komen, heeft hij een kloppende SBI-code nodig, en daar komt een belangrijke kink in de kabel.
Door de onduidelijkheid rond die codes en de strikte hantering daarvan wordt de tegemoetkoming voor vaste lasten afgewezen. En bij de tweede ronde blijkt het een bezwaar dat hij over zijn startjaar 2019 nog geen volwaardig omzet kan overleggen. ‘De nieuwe ronde heb ik niet eens aangevraagd, omdat ik weet dat ik die toch niet krijg. Inmiddels had ik mijn vrachtwagen weg moeten doen en bleek de stalling van 1.800 euro per maand niet te betalen, laat staan alle andere bijkomende kosten.’
‘Vakantiegeld’
Intussen ontvangt Rosman wel de eerste drie maanden Tozo, waarvan de laatste maand overigens na verrekening slechts bestaat uit 6 euro vakantiegeld. Ook mag hij zijn Engelse auto niet houden, als gevolg van de Brexit en nieuwe regels die daardoor gelden in het VK. Oorspronkelijk komt Rosman uit de scheepvaart, waardoor hij wel de nodige ervaring heeft opgedaan met overleven in moeilijke financiële tijden. ‘Ik wist daardoor hoe ik voldoende in moest slaan. En op een gegeven moment kon ik zelfs zelf uitbenen.’
Rodman ziet een advertentie voorbijkomen van DHL en Redjepakketje.nl en hij besluit zijn eigen servicepunt op te zetten. Hij belt DHL, TPG, UPS, DPD, DHL Express en Mondial Relay. Nu rijdt hij nog dagelijks met volle wagens voor twee platformen. ‘Het transport gaat weer een klein beetje lopen. Maar ik rijd met een kleinere auto, omdat ik fors heb moeten bezuinigen. Daardoor kom ik lastig aan het benodigde volume. Per pakketdienst komen we tot duizend tot twaalfhonderd pakketten per maand. Met wat investeringen en een goede locatie kan ik dat allemaal nog beter in goede banen leiden.’
